Hallo allemaal,

Gisteren was het weer "uitjesdag" voor Jan en mij.

Het begint met een ritje naar Leiden, daar doe ik een kleine gift (bloedafname), dan volgt er een goed gesprek met Anouk, mijn oncoloog, en als mijn bloedwaarden oké bevonden zijn, gaat het licht op groen en kom ik in aanmerking voor de cocktail, die met zorg voor mij gemixt en geshaket wordt (via infuus, dus smaakt nergens naar!😖).
Als dat allemaal achter de rug is gaan Jan en ik een gezellig dorpje of een stad opzoeken, waar we van een heerlijke lunch genieten, of een beetje rondslenteren, een terrasje pakken en ergens een hapje gaan eten. Al naar gelang het tijdstip van de dag.
We maken er dus een "uitje" van!
(We kijken al uit naar de volgende keer dat we weer mogen...!!!😜)

Ik weet het, ik heb makkelijk praten, want ik heb nog geen pijn en/of andere ongemakken en dan is het niet moeilijk volop te genieten.
Ik had ook volledig in de angst kunnen schieten. Maar angst werkt verlammend en blokkeert.
Relativeren helpt dan heel goed. Want het kan altijd erger. Daar hoef je alleen maar de krant voor open te slaan.....
Ook een praatmaatje helpt me met beide benen op de grond te blijven, als ik uit de bocht dreigt te vliegen.

Welke filosoof zei ook alweer:"Wàt men overkomt, is niet van belang, hoe men ermee omgaat, dat is waar het om gaat!"

Over een maand scan-uitslag.
Word vervolgd.

lieve groeten,
Jos