Lieve lezers,
Laatst kreeg ik van iemand een zeer pakkende tekst toegestuurd. Het kwam hierop neer, dat je van het leven niet krijgt wat je vraagt, maar wel dat wat je nodig hebt, om jouw
(nog verborgen) talenten, gaven of eigenschappen te ontwikkelen, die je verder helpen je levenspad zo goed mogelijk te bewandelen.
Wat heb je nodig om je doorzettingsvermogen te ontwikkelen, je zelfvertrouwen, je gevoel van eigenwaarde? Hoe kom je voor jezelf op en durf je kleur te bekennen? Waar haal je de wijsheid vandaan, om je eigen keuzes te maken? En hoe ga je om met de angst, die je weerhoudt te doen wat je het liefst zou willen?
Iedereen kent in zijn leven wel periodes, waarin het even niet meezit. Stappen ondernemen om er iets aan te veranderen is vaak heel lastig, want dan moet je uit je comfortzone en dat voelt heel ongemakkelijk. Dus wachten we af en blijven we zitten, tot het zich vanzelf oplost. Wat meestal ook gebeurt.
Totdat je in een horrorfilm terecht kom, waarin jij zelf de hoofdrol speelt. Dan kun je niet blijven zitten, want het lost zich niet vanzelf op.
Ontslag, een echtscheiding, verlies van een dierbare of in mijn geval, een ongeneeslijke ziekte. In eerste instantie ben je in shock. Daarna ontstaat de paniek! Hoe breng je die tot bedare? Wat heb je nodig om overeind te blijven? Hoe zorg je ervoor dat angst niet de overhand krijgt? Ik moest keuzes maken. En daarvoor moest ik op zoek naar mijn eigen kracht en eigen-wijsheid!
In plaats van de strijd aan te gaan met de kanker, wilde ik ervan leren. Leren omgaan met angsten en onzekerheden, met verdriet en boosheid, met het gevoel van onmacht. Maar vooral wilde ik mijzelf leren kennen en naar mijn gevoel leren en durven luisteren.
Als je je niet volledig wilt uitleveren aan een ander, in mijn geval aan een arts, en de regie over je eigen leven wilt houden, dan zul je je eigen beslissingen moeten nemen. En dat is zeker in het begin wel heel eng! Informatie vergaren en op onderzoek uitgaan. Wel of niet die behandeling. Eigen verantwoording nemen en de consequenties daarvan accepteren. Niet een ander de schuld kunnen geven, als het anders uitpakt! Als iedereen linksaf gaat, maar jij het gevoel hebt rechtsaf te moeten gaan, durf je dan je gevoel te volgen of ga je de meute achterna?
Regelmatig slaat de twijfel en de onzekerheid toe. Waar haal ik het zelfvertrouwen vandaan, om mijn eigen pad te lopen in de richting die ik zelf kies?
Nu ben ik er al heel lang van overtuigd, dat de reguliere en de alternatieve geneeskunde elkaar kunnen aanvullen en versterken.
Dus ging ik, naast de reguliere weg, op zoek naar een alternatief pad. Behandelingen, therapieën of supplementen, die mij fysiek, maar zeker ook mentaal ondersteuning konden geven om dit traject te doorlopen. Niet met de bedoeling de levensduur te verlengen, maar om de kwaliteit van mijn leven te optimaliseren.
Heel belangrijk hierbij is de steun van de directe omgeving, mijn gezin, familie en vrienden. Toch ontkomt je er niet aan dat er af en toe momenten zijn, dat de twijfel toeslaat en je het even niet meer weet. Dan is het heel fijn met iemand te kunnen “sparren”. Liefst iemand die wat verder van je af staat en dus objectiever de dingen kan benoemen. Die je kan laten zien, dat het negatieve doemscenario, dat maar in je hoofd maalt, nog niet aan de orde is en je nog tijd hebt.
Wat ik ook geleerd heb is prioriteiten stellen. “Nee” durfen zeggen. Ik probeer zo min mogelijk tijd en energie te steken in onzinnige dingen. Daar heb ik niet alleen geen zin meer in, maar ook geen tijd voor, simpelweg omdat mijn tijd spaarzaam en dus kostbaarder is geworden!
Ook het inzicht dat niet alles maar “normaal” en “vanzelfsprekend” is, maakt dat ik met meer verwondering en bewondering kan kijken en dat maakt mijn leven rijker.
Het leven bestaat nu eenmaal uit leuke en uit minder leuke dingen. En juist van dat laatste kunnen we het meest leren en uitgroeien tot de beste versie van onszelf.
Liefs,
Jos
