Lieve mensen,

Deze week moest ik afscheid nemen van Anouk als mijn behandelend arts. Zij gaat in Den Haag, bij het HMC werken, waar ze een vast contract heeft gekregen.
Het was een emotioneel afscheid. Ik ga haar ontzettend missen. Een heel kundig arts, zo begaan en zo oprecht betrokken bij haar patiënten als zij, dat maak je niet vaak mee.
Zij was niet alleen geïnteresseerd in jouw als patiënt, maar ook in jouw als mens. Tijdens een consult ging het niet alleen over uitslagen, behandelingen en bijwerkingen van medicijnen, nee, wederzijds werden er vakantie ervaringen uitgewisseld of ze vertelde enthousiast over het congres of symposium, waar ze was geweest en wat de vorderingen zijn op het gebied van melanoomkanker bestrijding. Daar was tijd en gelegenheid voor. Als ik haar daarover aansprak, hoe bewonderenswaardig ik dat vond, zei ze dat dat eigenlijk de norm bij al haar collega's zou moeten zijn.
Zoals ik al zei, ik ga haar missen en ik ben nu al jaloers op de mensen, die haar als arts krijgen!
Vanaf nu ben ik onder controle bij dr. Kapitein. Ik heb er vertrouwen in dat ik ook bij haar in goede handen ben.

Sinds we terug zijn van ons avontuur in Z-Afrika, is mijn huid geheeld. Ook de haarscheurtjes in mijn bekken, als gevolg van de bestraling (niet zoals ik eerder schreef in de wervel waar de tumor zit) zijn aan het genezen, want het lopen gaat beter.
De vemurafenib, veroorzaker van (bij mij) veel leed, raak ik niet meer aan. Ik slik weer de dabrafenib/mekinist. Nu in een lagere dosering, in de hoop dat de koortsaanvallen wegblijven, maar het wel voldoende anti-tumor werking heeft. Het blijft uitproberen en fine-tunen.

warme groet,
Jos