Lieve mensen,


Ach, wat kan een mens zichzelf toch aandoen!!
Eind december stond er weer een controlescan op de agenda. De voorgaande keren was ik niet zo nerveus en gespannen daarover als deze keer....!!
Dit kwam, omdat ik me niet helemaal fit voelde.
Wat, zou je kunnen zeggen, heel goed te verklaren is, omdat het de tijd van het jaar is, waarin veel mensen geveld worden door griepachtige verschijnselen. Of vanwege de donkere, sombere dagen, die je in een wat neerslachtige stemming brengen. Maar er was meer.
Ik was weer begonnen met het slikken van natuurlijke middelen om mijn immuunsysteem op te krikken. Na een paar dagen, bemerkte ik een kloppend gevoel op díe plekken, waar de tumoren hadden gezeten, in mijn hals en mijn oksel. Eenzelfde soort gevoel als wanneer je je hart in je keel voelt kloppen. Zo'n opgejaagd en onrustig gevoel. Ikzelf werd er ook onrustig van. Wat was dit? Was daar weer iets aan het groeien, of werd er een "vlekje" weggewerkt?? Ik wist het niet en begon me zorgen te maken, want wat als het weer aan het groeien is....!?
Toen ik de dosering van de natuurlijke middelen had gehalveerd, hield het kloppende gevoel op, maar  de spanning had zich inmiddels vastgezet in mijn lijf. Dat deed de zaak geen goed. Darmen die overuren maken, slecht slapen en stram en stijf uit bed komen. Alsof ik voor een eindexamen zat, waar heel veel van af hing.....
Slingerend tussen hoop en vrees ben ik de Kerstdagen doorgekomen.
Gelukkig bestaan er hele lieve vriendinnen. Eentje die tegen mij zegt dat, ook al moet de scan nog gemaakt worden, de uitslag al vaststaat. Dat ik daar niets aan kan veranderen. En gelijk heeft ze. Ik kan het verloop van het ziekteproces niet veranderen en de uitslag niet beïnvloeden. Het is zoals het is en daar zou ik het mee moeten doen.
Voorbereid op slecht nieuws, vertelde mijn oncoloog dat de scan er "schoon" uitzag!! Superblij natuurlijk!!
Door de signalen van mijn lijf verkeerd te interpreteren, en van het slechtste scenario uit te gaan, had ik mezelf een aantal weken een hoop stress bezorgd met alle gevolgen van dien...!!! "Een mens lijdt het meest,......"!!
Er was alleen één maar......Er is iets te zien op de scan onderaan mijn rug, waarvan ze niet weten wat het is, maar dit wel graag willen weten. Dus volgende maand terug voor een MRI-scan.

Wordt vervolgd

Lieve groetjes,
Jos