Lieve lezers,

En weer zat ik onder de uitslag!!

Woensdag 11/1 was ik bij Anouk en liet haar de rode vlekken en plekken zien. Toch een reactie op de vemurafenib/cobimetinib (de remmers) en kreeg een recept mee tegen de jeuk en hormoonzalf om erger te voorkomen.
Ik baalde als een stekker, want maandag zouden we naar Z-Afrika op vakantie gaan.🇿🇦
In de loop van de dagen verergerde de situatie. Van mijn kruin tot aan mijn kruis, voor en achter was mijn huid vurig rood en bobbelig. De jeuk was om gek van te worden!😖

Eigenlijk was het gekkenwerk en misschien zelfs onverantwoord, maar omdat mijn hele gezin, mijn hulptroepen, meeging op vakantie, durfde ik het aan om toch te gaan.
Met de remmers was ik (weer!) gestopt. Ik was er helemaal klaar mee! Met Anouk had ik vanuit Z-Afrika een paar keer mailcontact. Heel fijn zo'n professionele helpdesk achter de hand!

Mijn hele romp zat op een gegeven moment onder de korsten en zeer pijnlijke blaren. Deze gingen door het bewegen of schurende kleding open en bloeden. Manlief werd mijn personal assistent. Hij hielp me met aan- en uitkleden, met afdrogen als ik onder de douche vandaan kwam en als een heuse brandwondenverpleger uit Beverwijk verwisselde hij de steriele gaasjes. 👍
Het lopen was ook nog steeds moeizaam en pijnlijk. Ik ging in m'n 2de versnelling en zelfs dat was soms te hard. Mijn kinderen waren ontzettend zorgzaam en lief voor me. Ik voelde me gekoesterd, want ze waren als een warme, beschermende deken!
Wat ik geleerd heb, is dat je als mens veel meer aankan, dan je denkt! Want met elkaar hebben we het ondanks alles heel fijn gehad!
Misschien juist omdat het een reis is geworden met een rafelrandje, is het er één die we geen van allen zullen vergeten!